Słaby kręgosłup?
Często patologia stopy (koślawość pięty) wywołuje dysfunkcje kręgosłupa, wady postawy i skoliozy. A to wszystko spowodowane jednym, wydającym się „niepozornym” nieprawidłowym ustawieniem stopy.
Z drugiej strony problem może dotyczyć miednicy. To wcale nie musi wiązać się z bólem okolicy lędźwiowej. Miednica przenosi wszystkie siły z tułowia na kończyny dolne. Nierówno ustawiona miednica, skręcona, zablokowane stawy krzyżowo-biodrowe czy przykurcz mięśni tylnej grupy uda i przedniej biodra, mogą dawać zarówno dolegliwości kolan, stawów skokowych, jak również poważne problemy z kręgosłupem.
Nasz organizm jest bardzo mądry i w razie wystąpienia problemu próbuje skompensować ten problem. Kiedy nasza miednica jest w przodopochyleniu (mamy „kaczy kuperek”- nadmiernie pogłębiona lordoza) i skręceniu, jedna kończyna może dawać funkcjonalne wydłużenie (czyli nie rzeczywista długość kończyn a wynikająca z ustawienia kręgosłupa).Ta noga kompensacyjnie ustawi się odwrotnie niż druga, po to, żebyśmy nie odczuwali tego wydłużenia. Końcowym efektem może być ból biodra, kolana i stopy zarówno po stronie „poszkodowanej” jak i w kończynie zdrowej, z powodu przeciążenia. Kiedyś uważano, że to mięśnie globalne (powierzchowne, łączą miednicę z klatką piersiową, odpowiadają za aktywność ruchową tułowia względem miednicy): prostownik grzbietu, prosty i skośne brzucha, odpowiadają za stabilizacje miednicy i kręgosłupa.
Pamiętamy nasze ćwiczenia z korektywy, kiedy to wykonywało się tysiące przeprostów w leżeniu na brzuchu, co miało zapewnić nam proste plecy. Teraz już wiemy, ze to mięśnie lokalne (głębokie, przyczepiają się bezpośrednio do kręgów lędźwiowych): wielodzielny, poprzeczny brzucha, kontrolują pozycję poszczególnych kręgów względem siebie, zapewniają stabilizację. Stabilizację czynną zapewnią nam także mięśnie dna miednicy i przepony. To wszystko pozwala nam na stworzenie masywnego „centrum”. Dla prawidłowego funkcjonowania, szczególnie, jeśli uprawiamy sport, powinniśmy ustabilizować miednicę a rozciągnąć mięśnie przykurczone.
„Łańcuch jest tylko tak mocny jak najsłabsze ogniwo”. „…organizm można obciążać tylko w takim stopniu, w jakim pozwala słabe ogniwo”. Te zdania powinny nam mocno utkwić w pamięci. Przygotowując trening najpierw znajdźmy te słabe elementy, zacznijmy nad nimi pracować a plany dostosujmy właśnie do niego. Obejrzyjmy nasze stopy, przyjrzyjmy się miednicy, poczujmy czy podczas biegu czujemy, że miednica i stawy skokowe są stabilne? Spróbujmy być jak Sherlock Holmes, odkryć nasze słabości. Słabe ogniwo powinniśmy najpierw w izolowany sposób ćwiczyć, a następnie włączać je do łańcucha.
Słaby odcinek lędźwiowy i miednicę musimy najpierw ustabilizować i zaaplikować takie obciążenia treningowe, które wytrzyma kręgosłup a nie mocne ręce czy nogi.
To wszystko może uczynić, że będziemy mieli mniejsze problemy ze stawami i mięśniami i będziemy mniej podatni na kontuzje. Będziemy mogli je wyleczyć raz na zawsze. .
Ćwiczenia:
1. Uruchamianie mięśni dna miednicy: leżenie na plecach, stopy ugięte, oparte na podłodze. Wyobrażamy sobie, że wstrzymujemy oddawanie moczu, albo, dla potrzebujących więcej wyobrażeń: winda jedzie od krocza w górę do 7 pietra, po czym zjeżdża do 3 i tam się zatrzymuje. Mięśnie brzucha powinny być rozluźnione, napięte tylko mięśnie po obu stronach nieco powyżej spojenia łonowego. Ćwiczenie to możemy wykonywać w każdych warunkach, z tym, że będzie wtedy trudniej np. podczas siedzenia na krześle, czy chodzenia.
2. Wzmacnianie mięśni pośladkowych, ustabilizuje miednicę, biodro i kolano. Leżenie na plecach, nogi ugięte, stopy oparte o podłoże, napinanie mięśni brzucha, podnoszenie miednicy w górę, unoszenie jednej nogi nad podłoże z utrzymaniem miednicy na jednym poziomie.
3. Wzmacnianie mięśni brzucha: leżenie na plecach, nogi ugięte, piłka pomiędzy nogami. Podnosimy kolana do góry i opuszczamy. Wykonujemy małą amplitudę ruchu, ale dużą częstotliwość. Stopy cały czas w górze.
